Bij Alpecin-Deceuninck mogen ze champagne blijven drinken. Na de winst van Mathieu van der Poel in Milaan-Sanremo reed Jasper Philipsen vier dagen later naar de zege in een uitgeregende en winderige Classic Brugge-De Panne. In een sprint rekende hij af met zijn drie medevluchters.
Bij de start in Brugge vertrokken 150 renners nog onder een droog wolkendek, maar al snel mochten de renners hun regenjasjes bovenhalen. Regen en wind kruidden een wedstrijd die op het lijf was geschreven van de flandriens. De ideale ingrediënten voor drie passages van de gevreesde Moeren.
Waaiers!
De vrees was terecht. Al bij de eerste passage – op ruim honderd kilometer van de streep – voelde Jasper Philipsen zich goed genoeg om de knuppel in het spreekwoordelijke hoenderhok te gooien. De vroege vlucht van vijf renners (Jonas Rutsch, Mathis Le Berre, Louis Benixden, Jens Reynders en Milan Fretin) zag zijn voorsprong slinken en in de achtergrond scheurde het peloton in stukken.
Fabio Jakobsen, één van de topfavorieten, had de slag gemist, maar kon na een hergroepering dan toch zijn wagonnetje aanpikken.
De tweede doortocht door de Moeren zorgde opnieuw voor spektakel. Een waaier van 18 renners nam definitief afscheid van de rest van het pak. Jakobsen was deze keer wel attent. Ook Philipsen, Dylan Groenewegen, Pascal Ackermann, Yves Lampaert en Edward Theuns trotseerden met de besten de wind.
Met vier naar de streep
In de derde en beslissende passage door de Moeren werd onder impuls van Philipsen de kopgroep verder uitgedund. Slechts drie pionnen konden het tempo van de renner van Alpecin-Deceuninck volgen: Lampaert, Olav Kooij en in extremis sloot ook Frederik Frison aan.
Frison dropte in de slotkilometer als eerste van het kwartet een bommetje, maar werd tot de orde geroepen. In de sprint rekende Philipsen af met de Nederlander Kooij, Lampaert mocht als derde mee op het podium.
Philipsen: “Had zin om te koersen”
Jasper Philipsen maakte er tussen Brugge en De Panne een harde koers van. “Ik wist deze ochtend al dat het geen gewone massasprint zou worden”, reageerde de renner van Alpecin-Deceuninck voor de camera’s. “Na de eerste schifting zaten er nog wel wat snelle jongens in de kopgroep, maar ik had zin om te koersen. Finaal reden we met een groepje van vier weg. Door de koude was het vandaag heel zwaar, maar ik ben trots op de manier hoe we het als ploeg vandaag hebben aangepakt.”
Kooij: “Ik heb niets fout gedaan”
Op het podium kreeg Olav Kooij nog extra bloemen als beste renner onder de 23, maar de Nederlander kon er mee leven dat er toch nog één renner sterker was. “Ik had met het wiel van Jasper het goede spoor te pakken, maar hij was vandaag gewoon te sterk. Wat ik ook probeerde, ik kon er niet meer over. Ik heb echter niets fout gedaan en moet me dan ook neerleggen bij die tweede plaats.”
Lampaert: “Hopelijk gaat vorm in stijgende lijn”
In 2020 schreef Yves Lampaert de overwinning nog op zijn naam, vandaag moest hij tevreden zijn met de derde plaats. “Ik dacht dat ik het in de sprint nog wel kon halen omdat de andere jongens al veel hadden gegeven, maar uiteindelijk was ik niet snel genoeg om te winnen. Ik ben wel tevreden met mijn huidige vorm. Ik zit dicht tegen de top, hopelijk kan ik die vasthouden tot Roubaix.”
